SELAMAT DATANG DI BLOG PONDOK PESANTREN MULYA ABADI, JL. MAGELANG KM 8.5 SLEMAN YOGYAKARTA, SEMOGA BLOG INI BISA MENJADI SILATURAHMI KITA UNTUK SALING BERBAGI

Doa Meluluhkan Hati Seseorang

Ya Allah sungguh Engkau Maha Mulia Maha Besar. Sedangkan saya HambaMu yang sangat hina dina. Tiada upaya dan kekuatan kecuali karena Kau. Ya Allah, tundukkanlah

Doa Agar di Beri kerjaan Bisnis

Ya Allah, Raja segala Kerajaan, Tuhan memberikan Kerajaan pada yang Tuhan kehendaki, melepas Kerajaan dari yang Tuhan kehendaki, menjayakan orang yang Tuhan kehendaki, dan merendahkan orang yang Tuhan kehendaki

Sapaan Nabi Membuat Khowat Sungkan

Rasulullah SAW keluar dari tenda dan bersabda pada saya ‘hai Ayah Abdillah, apa yang mendorong kau duduk bersama mereka ?’

Hibah Menurut Bukhori

Hibah Menurut Bukhari Ibrahim Annakhai tergolong Tabiin yang sangar alim. Beliau murid Ibrhaim Attaimi, murid Amer bin Maimun, murid Abu Abdillah Al-Jadali, murid Khuzaimah sahabat Nabi SAW.

Masuk Surga Paling Awal

Rasulullah SAW bersabda, “Jibril AS telah datang untuk memegang tanganku untuk menunjukkan saya Pintu Gerbang Surga, yang akan dimasuki oleh umatku.”

2013/10/24

Kajian Surat Al-Baqarah 151 – 153



{كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولًا مِنْكُمْ يَتْلُو عَلَيْكُمْ آيَاتِنَا وَيُزَكِّيكُمْ وَيُعَلِّمُكُمُ الْكِتَابَ وَالْحِكْمَةَ وَيُعَلِّمُكُمْ مَا لَمْ تَكُونُوا تَعْلَمُونَ () فَاذْكُرُونِي أَذْكُرْكُمْ وَاشْكُرُوا لِي وَلَا تَكْفُرُونِ () يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا اسْتَعِينُوا بِالصَّبْرِ وَالصَّلَاةِ إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرِينَ () } [البقرة: 151 - 153].
Artinya:
Sebagaimana Kami telah mengutus rasul dari kalian di kalangan kalian, yang membacakan ayat-ayat Kami atas kalian, mensucikan dan mengajarkan kitab dan hikmah, pada kalian, dan mengajar pada kalian, yang belum kalian ketahui. [151].
Maka ingatlah Aku! Aku akan ingat kalian! Dan bersukurlah padaKu! Jangan kufur padaKu! [152].
Hai khususnya orang-orang yang telah beriman! Mintalah tolong dengan sabar dan shalat! Sungguh Allah menyertai orang-orang sabar. [153].

Ibnu Katsir menjelaskan: تفسير ابن كثير (1/ 465)
قَالَ مُجَاهِدٌ فِي قَوْلِهِ: {كَمَا أَرْسَلْنَا فِيكُمْ رَسُولا مِنْكُمْ} يَقُولُ: كَمَا فَعَلْتُ فَاذْكُرُونِي قَالَ عَبْدُ اللَّهِ بْنُ وَهْبٍ، عَنْ هِشَامِ بْنِ سَعِيدٍ، عَنْ زَيْدِ بْنِ أَسْلَمَ: أَنَّ مُوسَى، عَلَيْهِ السَّلَامُ، قَالَ: يَا رَبِّ، كَيْفَ أَشْكُرُكَ؟ قَالَ لَهُ رَبُّهُ: تذكرُني وَلَا تَنْسَانِي، فَإِذَا ذَكَرْتَنِي فَقَدْ شَكَرْتَنِي، وَإِذَا نَسِيتَنِي فَقَدْ كَفَرْتَنِي.
Artinya:
Mujahid mengulas mengenai FirmanNya, “Sebagaimana Kami telah mengutus utusan di kalangan kalian dari kalian, (dan seterusnya).”
Allah berfirman ‘sebagaimana Kami telah berjasa, maka ingatlah padaKu!’.
Abdullah bin Wahb (mendapat pelajaran) dari Hisyam bin Said, dari Zaid bin Aslam;
Sungguh Musa AS pernah berdoa ‘ya Tuhan! Bagaimana saya bersukur padaMu?’. Tuhan dia menjawab ‘kau ingat Aku; tidak lupa padaKu! Jika kau ingat Aku; berarti sungguh telah bersukur padaKu! Namun jika kau lupa Aku; berarti telah kufur padaKu!’.”

2013/10/16

Asad


Ampohkanlah beladirimu
Sehatkanlah jiwa ragamu
Ciptakan keamanan dan perdamaian
Asad kami singa kami
Jangan lupa berdoa
Usaha dan tawakkallah 
Sabarlah menunggu Pertolongan Tuhan
Jangan sombong jangan congkak
Menyembahlah pada Allah
Dengan rukuk dan sujud
Yakni sholat sunnah
Sucikanlah niatmu selalulah karna Allah
ان شاء الله الذي ينصرنا

2013/10/13

خطبة العيد




خطبة الاولي يوم الاضحى
السلام عليكم ورحمة الله وبركاته


الله اكبر الله اكبر الله اكبر الله اكبر الله اكبر الله اكبر الله اكبر لا اله الا الله والله اكبر الله اكبر ولله الحمد فِي الْأُولَى وَالْآَخِرَةِ وَلَهُ الْحُكْمُ وَإِلَيْهِ تُرْجَعُونَ اللهم صل وسلم على محمد حبيبك واته الْوَسِيلَةَ وَالْفَضِيلَةَ، وَابْعَثْهُ الْمَقَامَ الْمَحْمُودَ الَّذِي وَعَدْتَهُ امين اما بعد
عباد الله اتقوا الله تعالى القائل { وَلِكُلِّ أُمَّةٍ جَعَلْنَا مَنْسَكًا لِيَذْكُرُوا اسْمَ اللَّهِ عَلَى مَا رَزَقَهُمْ مِنْ بَهِيمَةِ الْأَنْعَامِ فَإِلَهُكُمْ إِلَهٌ وَاحِدٌ فَلَهُ أَسْلِمُوا وَبَشِّرِ الْمُخْبِتِينَ} [الحج: 34] وعَنِ ابْنِ عَبَّاسٍ ، قال: بينا رسول الله صلى الله عليه وسلم بالمدينة، إذ قال: "اللهُ أكْبَرُ، اللهُ أكْبَرُ، جاءَ نَصْرُ الله والفَتْحُ، جاءَ أهْلُ اليَمَنِ" وعَنْ عِمْرَانَ بْنِ حُصَيْنٍ قال لَمَّا نَزَلَتْ : ?يَا أَيُّهَا النَّاسُ اتَّقُوا رَبَّكُمْ إِنَّ زَلْزَلَةَ السَّاعَةِ شَيْءٌ عَظِيمٌ? يَوْمَ تَرَوْنَهَا تَذْهَلُ كُلُّ مُرْضِعَةٍ عَمَّا أَرْضَعَتْ وَتَضَعُ كُلُّ ذَاتِ حَمْلٍ حَمْلَهَا وَتَرَى النَّاسَ سُكَارَى وَمَا هُمْ بِسُكَارَى?وَلَكِنَّ عَذَابَ اللهِ شَدِيدٌ? قَالَ عِمْرَانُ: أُنْزِلَتْ عَلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه وسلم هَذِهِ وَهُوَ فِي سَفَرٍ ، فَقَالَ : أَتَدْرُونَ أَيُّ يَوْمٍ ذَلِكَ ؟ فَقَالُوا : اللهُ وَرَسُولُهُ أَعْلَمُ ، قَالَ : ذَلِكَ يَوْمَ يَقُولُ اللهُ لآدَمَ : ابْعَثْ بَعْثَ النَّارِ، فَقَالَ : يَا رَبِّ ، وَمَا بَعْثُ النَّارِ ؟ قَالَ : تِسْعُمِئَةٍ وَتِسْعَةٌ وَتِسْعُونَ إِلَى النَّارِ ، وَوَاحِدٌ إِلَى الْجَنَّةِ ، قَالَ : فَأَنْشَأَ الْمُسْلِمُونَ يَبْكُونَ ، فَقَالَ رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم : قَارِبُوا وَسَدِّدُوا ، فَإِنَّهَا لَمْ تَكُنْ نُبُوَّةٌ قَطُّ إِلاَّ كَانَ بَيْنَ يَدَيْهَا جَاهِلِيَّةٌ ، قَالَ : فَيُؤْخَذُ الْعَدَدُ مِنَ الْجَاهِلِيَّةِ ، فَإِنْ تَمَّتْ ، وَإِلاَّ كَمُلَتْ مِنَ الْمُنَافِقِينَ ، وَمَا مَثَلُكُمْ وَالأُمَمِ ، إِلاَّ كَمَثَلِ الرَّقْمَةِ فِي ذِرَاعِ الدَّابَّةِ ، أَوْ كَالشَّامَةِ فِي جَنْبِ الْبَعِيرِ ، ثُمَّ قَالَ اني لأرجو أَنْ تكونوا ربع أَهْل الْجَنَّة، فكبروا ! ثُمَّ قَالَ: إني لأرجو أَنْ تكونوا ثلث أَهْل الْجَنَّة، فكبروا ! ثُمَّ قَالَ: إني لأرجوا أَنْ تكونوا نِصْف أَهْل الْجَنَّة، فكبروا وشَهِدَ أَبُو عُبَيْدٍ مَوْلَى ابْنِ أَزْهَرَ الْعِيدَ يَوْمَ الْأَضْحَى مَعَ عُمَرَ بْنِ الْخَطَّابِ رَضِيَ اللَّهُ عَنْهُ فَصَلَّى قَبْلَ الْخُطْبَةِ ثُمَّ خَطَبَ النَّاسَ فَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ رَسُولَ اللَّهِ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ قَدْ نَهَاكُمْ عَنْ صِيَامِ هَذَيْنِ الْعِيدَيْنِ أَمَّا أَحَدُهُمَا فَيَوْمُ فِطْرِكُمْ مِنْ صِيَامِكُمْ وَأَمَّا الْآخَرُ فَيَوْمٌ تَأْكُلُونَ مِنْ نُسُكِكُمْ قَالَ أَبُو عُبَيْدٍ ثُمَّ شَهِدْتُ الْعِيدَ مَعَ عُثْمَانَ بْنِ عَفَّانَ فَكَانَ ذَلِكَ يَوْمَ الْجُمُعَةِ فَصَلَّى قَبْلَ الْخُطْبَةِ ثُمَّ خَطَبَ فَقَالَ يَا أَيُّهَا النَّاسُ إِنَّ هَذَا يَوْمٌ قَدْ اجْتَمَعَ لَكُمْ فِيهِ عِيدَانِ فَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يَنْتَظِرَ الْجُمُعَةَ مِنْ أَهْلِ الْعَوَالِي فَلْيَنْتَظِرْ وَمَنْ أَحَبَّ أَنْ يَرْجِعَ فَقَدْ أَذِنْتُ لَهُ قَالَ أَبُو عُبَيْدٍ ثُمَّ شَهِدْتُهُ مَعَ عَلِيِّ بْنِ أَبِي طَالِبٍ فَصَلَّى قَبْلَ الْخُطْبَةِ عباد الله اتقوا الله تعالى واطيعوه وقولوا له اهْدِنَا الصِّرَاطَ الْمُسْتَقِيمَ يهديكم الله الصراط المستقيم اعوذ بالله من الشيطان الرجيم {فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ () وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ () قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا إِنَّا كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ () إِنَّ هَذَا لَهُوَ الْبَلَاءُ الْمُبِينُ () وَفَدَيْنَاهُ بِذِبْحٍ عَظِيمٍ () وَتَرَكْنَا عَلَيْهِ فِي الْآخِرِينَ () سَلَامٌ عَلَى إِبْرَاهِيمَ () كَذَلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ () إِنَّهُ مِنْ عِبَادِنَا الْمُؤْمِنِينَ} [الصافات: 103 - 111] بارك الله لي ولكم في القرأن العظيم ونفعني واياكم بالايات والذكر الحكيم انه تعالى جواد كريم ملك بر رءوف رحيم ونستغفر الله انه هو الغفور الرحيم






خطبة الاخرى يوم الاضحى
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي لَمْ يَتَّخِذْ وَلَدًا وَلَمْ يَكُنْ لَهُ شَرِيكٌ فِي الْمُلْكِ وَلَمْ يَكُنْ لَهُ وَلِيٌّ مِنَ الذُّلِّ والله اكبر الله اكبر الله اكبر الله اكبر الله اكبر لا اله الاالله والله اكبر الله اكبر ولله الحمد اللهم صل على محمد حتى لا تبقى صلاة اللهم وبارك على محمد حتى لا تبقى بركة اللهم وسلم على محمد حتى لا يبقى سلام اللهم وارحم محمدا حتى لا تبقى رحمة  ايها المسلمون اتقوا الله تعالى واطيعوه تدبروا قول الله وتمسكوا بسنة رسول الله فقد قال علي قال رسول الله صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ أَلَا إِنَّهَا سَتَكُونُ فِتْنَةٌ فَقُلْتُ مَا الْمَخْرَجُ مِنْهَا يَا رَسُولَ اللَّهِ قَالَ كِتَابُ اللَّهِ فِيهِ نَبَأُ مَا كَانَ قَبْلَكُمْ وَخَبَرُ مَا بَعْدَكُمْ وَحُكْمُ مَا بَيْنَكُمْ وَهُوَ الْفَصْلُ لَيْسَ بِالْهَزْلِ مَنْ تَرَكَهُ مِنْ جَبَّارٍ قَصَمَهُ اللَّهُ وَمَنْ ابْتَغَى الْهُدَى فِي غَيْرِهِ أَضَلَّهُ اللَّهُ وَهُوَ حَبْلُ اللَّهِ الْمَتِينُ وَهُوَ الذِّكْرُ الْحَكِيمُ وَهُوَ الصِّرَاطُ الْمُسْتَقِيمُ هُوَ الَّذِي لَا تَزِيغُ بِهِ الْأَهْوَاءُ وَلَا تَلْتَبِسُ بِهِ الْأَلْسِنَةُ وَلَا يَشْبَعُ مِنْهُ الْعُلَمَاءُ وَلَا يَخْلَقُ عَلَى كَثْرَةِ الرَّدِّ وَلَا تَنْقَضِي عَجَائِبُهُ هُوَ الَّذِي لَمْ تَنْتَهِ الْجِنُّ إِذْ سَمِعَتْهُ حَتَّى قَالُوا { إِنَّا سَمِعْنَا قُرْآنًا عَجَبًا يَهْدِي إِلَى الرُّشْدِ فَآمَنَّا بِهِ } مَنْ قَالَ بِهِ صَدَقَ وَمَنْ عَمِلَ بِهِ أُجِرَ وَمَنْ حَكَمَ بِهِ عَدَلَ وَمَنْ دَعَا إِلَيْهِ هَدَى إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ وصلوا على رسول الله لقوله إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آَمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا وقال رَسُولُ اللهِ صلى الله عليه وسلم مَنْ صَلَّى عَلَيَّ صَلاَةً وَاحِدَةً ، صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ عَشْرَ صَلَوَاتٍ ، وَحُطَّتْ عَنْهُ عَشْرُ خَطِيئَاتٍ ، وَرُفِعَتْ لَهُ عَشْرُ دَرَجَاتٍ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا صَلَّيْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ وَبَارِكْ عَلَى مُحَمَّدٍ وَعَلَى آلِ مُحَمَّدٍ كَمَا بَارَكْتَ عَلَى آلِ إِبْرَاهِيمَ فِي الْعَالَمِينَ إِنَّكَ حَمِيدٌ مَجِيدٌ اللَّهُمَّ مَالِكَ الْمُلْكِ تُؤْتِي الْمُلْكَ مَنْ تَشَاءُ وَتَنْزِعُ الْمُلْكَ مِمَّنْ تَشَاءُ وَتُعِزُّ مَنْ تَشَاءُ وَتُذِلُّ مَنْ تَشَاءُ بِيَدِكَ الْخَيْرُ إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ تُولِجُ اللَّيْلَ فِي النَّهَارِ وَتُولِجُ النَّهَارَ فِي اللَّيْلِ وَتُخْرِجُ الْحَيَّ مِنَ الْمَيِّتِ وَتُخْرِجُ الْمَيِّتَ مِنَ الْحَيِّ وَتَرْزُقُ مَنْ تَشَاءُ بِغَيْرِ حِسَابٍ رحمن الدنيا والآخرة ورحيمهما تعطي من تشاء منهما وتمنع من تشاء ارحمنا رحمة تغنينا بها عن رحمة من سواك اللهُمَّ أَصْلِحْ ذَاتَ بَيْنِنَا، وَأَلِّفْ بَيْنَ قُلُوبِنَا، وَاهْدِنَا سُبُلَ السَّلَامِ، وَنَجِّنَا مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ، وَجَنِّبْنَا الْفَوَاحِشَ مَا ظَهَرَ لَنَا وَمَا بَطَنَ، اللهُمَّ بَارِكْ لَنَا فِي أَسْمَاعِنَا وَأَبْصَارِنَا وَقُلُوبِنَا وَأَزْوَاجِنَا وَذُرِّيَّاتِنَا، وَتُبْ عَلَيْنَا؛ إِنَّكَ أَنْتَ التَّوَّابُ الرَّحِيمُ، وَاجْعَلْنَا شَاكِرِينَ لِنِعْمَتِكَ، مُثْنِينَ بِهَا قَائِلِيهَا، وَأَتِمَّهَا عَلَيْنَا رَبَّنَا لَا تُؤَاخِذْنَا إِنْ نَسِينَا أَوْ أَخْطَأْنَا رَبَّنَا وَلَا تَحْمِلْ عَلَيْنَا إِصْرًا كَمَا حَمَلْتَهُ عَلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِنَا رَبَّنَا وَلَا تُحَمِّلْنَا مَا لَا طَاقَةَ لَنَا بِهِ وَاعْفُ عَنَّا وَاغْفِرْ لَنَا وَارْحَمْنَا أَنْتَ مَوْلَانَا فَانْصُرْنَا عَلَى الْقَوْمِ الْكَافِرِينَ رَبَّنَا آَتِنَا مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَهَيِّئْ لَنَا مِنْ أَمْرِنَا رَشَدًا رَبَّنَا آَتِنَا فِي الدُّنْيَا حَسَنَةً وَفِي الْآَخِرَةِ حَسَنَةً وَقِنَا عَذَابَ النَّارِ سُبْحَانَ رَبِّكَ رَبِّ الْعِزَّةِ عَمَّا يَصِفُونَ وَسَلَامٌ عَلَى الْمُرْسَلِينَ وَالْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ

2013/10/11

Ibrahim Sembelih Ismail AS Sebagai Kurban



{فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ () وَنَادَيْنَاهُ أَنْ يَا إِبْرَاهِيمُ () قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيَا} [الصافات: 103 - 105].


Artinya:

In syaa Allah, bagi muballighiin dan muballighat, pasti pernah mendengar seorang alim atau ustadz menjelaskan ‘jawab lamma’ dalam surat Asshoffat Ayat 103; {فَلَمَّا أَسْلَمَا وَتَلَّهُ لِلْجَبِينِ} [الصافات: 103]?. 
Pertanyaan ini dilontarkan, karena ada 'rahasia ajaib' di balik jawab ‘lammaatersebut.
Jawab adalah ‘isi’ pesan. 
Penjelasan asatidz dan ulama tentang ‘jawab lammaa’ tersebut, berbeda-beda. Tapi maksud mereka sama; saat itu 'terjadi peristiwa besar' yang mengagumkan. [2]

فإن قلت: أين جواب لما؟ قلت: هو محذوف تقديره: فلما أسلما وتله للجبين وَنادَيْناهُ أَنْ يا إِبْراهِيمُ قَدْ صَدَّقْتَ الرُّؤْيا كان ما كان مما تنطق به الحال ولا يحيط به الوصف من استبشارهما واغتباطهما، وحمدهما لله وشكرهما على ما أنعم به عليهما، من دفع البلاء العظيم بعد حلوله، وما اكتسبا في تضاعيفه بتوطين الأنفس عليه من الثواب والأعواض ورضوان الله الذي ليس وراءه مطلوب، وقوله إِنَّا كَذلِكَ نَجْزِي الْمُحْسِنِينَ تعليل لتخويل ما خوّلهما من الفرج بعد الشدّة، والظفر بالبغية بعد اليأس الْبَلاءُ الْمُبِينُ الاختبار البين الذي يتميز فيه المخلصون من غيرهم. أو المحنة البينة الصعوبة التي لا محنة أصعب منها.

Artinya:
Maka jika kau berkata, “Mana jawab ‘lammaa?’.”
Saya menjawab, “Dia dibuang. Perkiraan (kalimat tersebut) ‘Maka ketika mereka berdua telah menyerah. Pelipis, telah Ibrahim tempatkan'. Kami juga telah menyeru ‘hai Ibrahim! Sungguh kau telah melaksanakan Mimpi tersebut!’.” Maka terjadilah yang telah terjadi. Yang bisa menjelaskan (ini semua), kenyataan yang telah ada. Penjelasan dengan perkataan, tak mungkin dilakukan. Karena mereka berdua terlalu bahagia dan merasa beruntung. Mereka memuji Allah, dan mensyukuri Nikmat yang Allah berikan pada mereka; terlepas dari musibah yang telah menghimpit. Setelah menyerah pada Allah, mereka berdua juga berhasil mendapatkan Berbagai Anugrah:
1.       Pahala.
2.       Ganti.
3.       Keridhoan Allah yang tak mungkin bisa didapatkan oleh siapapun.
Sedangkan FirmanNya, “Sungguh Kami akan membalas seperti itu pada kaum Ihsan.” Adalah pernyataan 'mereka berdua pasti meraih kebahagiaan' setelah mengalami kesulitan. Pasti meraih 'keberhasilan' setelah putus asa dan cobaan melanda. Juga sebagai pernyataan ‘cobaan nyata’ akan  meluluskan kaum Mukhlisin dari yang lain. Atau sebagai pernyataan ‘cobaan berat mereka tiada bandingannya’.

Meskipun kisah-kisah mengenai Penyembelihan Ismail AS adalah Israiliyyat, namun bisa dijadikan rujukan, selama masuk akal. Yang tidak masuk akal juga bisa dijadikan rujukan, jika Al-Qur’an juga membicarakan kisah tersebut. 
وحكى في قصة الذبيح أنه حين أراد ذبحه وقال: يا بنى خذ الحبل والمدية وانطلق بنا إلى الشعب نحتطب، فلما توسط شعب ثبير أخبره بما أمر، فقال: اشدد رباطى لا أضطرب، واكفف عنى ثيابك لا ينتضح عليها شيء من دمى فينقص أجرى وتراه أمى فتحزن، واشحذ شفرتك وأسرع إمرارها على حلقى حتى تجهز علىّ، ليكون أهون فإنّ الموت شديد، واقرأ على أمى سلامى، وإن رأيت أن تردّ قميصي على أمى فافعل، فإنه عسى أن يكون أسهل لها، فقال إبراهيم عليه السلام: نعم العون أنت يا بنىّ على أمر الله، ثم أقبل عليه يقبله وقد ربطه، وهما يبكيان، ثم وضع السكين على حلقه فلم تعمل. لأنّ الله ضرب صفيحة من نحاس على حلقه، فقال له: كبني على وجهى فإنك إذا نظرت وجهى رحمتني وأدركتك رقة تحول بينك وبين أمر الله، ففعل، ثم وضع السكين على قفاه فانقلب السكين، ونودي: يا إبراهيم قد صدقت الرؤيا، فنظر فإذا جبريل عليه السلام معه كبش أقرن أملح، فكبر جبريل والكبش، وإبراهيم وابنه، وأتى المنحر من منى فذبحه: وقيل: لما وصل موضع السجود منه إلى الأرض جاء الفرج. وقد استشهد أبو حنيفة رحمه الله بهذه الآية فيمن نذر ذبح ولده: أنه يلزمه ذبح شاة، فإن قلت: من كان الذبيح من ولديه؟ قلت: قد اختلف فيه، فعن ابن عباس وابن عمر ومحمد بن كعب القرظي وجماعة من النابعين: أنه إسماعيل. والحجة فيه أنّ رسول الله صلى الله عليه وسلم قال «أنا ابن الذبيحين» وقال له أعرابى: يا ابن الذبيحين، فتبسم، فسئل عن ذلك فقال: إنّ عبد المطلب لما حفر بئر زمزم نذر لله: لئن سهل الله له أمرها ليذبحن أحد ولده، فخرج السهم على عبد الله فمنعه أخواله وقالوا له أفد ابنك بمائة من الإبل ففداه بمائة من الإبل والثاني إسماعيل»  وعن محمد بن كعب القرظي قال: كان مجتهد بنى إسرائيل يقول إذا دعا: اللهم إله إبراهيم وإسماعيل وإسرائيل، فقال موسى عليه السلام: يا رب، ما لمجتهد بنى إسرائيل إذا دعا قال: اللهم إله إبراهيم وإسماعيل وإسرائيل، وأنا بين أظهرهم فقد أسمعتنى كلامك واصطفيتني برسالتك؟ قال: يا موسى، لم يحبني أحد حب إبراهيم قط، ولا خير بيني وبين شيء قط إلا اختارني. وأمّا إسماعيل فإنه جاد بدم نفسه. وأمّا إسرائيل، فإنه لم ييأس من روحي في شدّة نزلت به قط، ويدل عليه أنّ الله تعالى لما أتم قصة الذبيح قال: وَبَشَّرْناهُ بِإِسْحاقَ نَبِيًّا وعن محمد بن كعب أنه قال لعمر بن عبد العزيز:
هو إسماعيل، فقال عمر: إنّ هذا شيء ما كنت أنظر فيه، وإنى لأراه كما قلت، ثم أرسل إلى يهودى قد أسلم فسأله، فقال: إن اليهود لتعلم أنه إسماعيل، ولكنهم يحسدونكم معشر العرب، ويدل عليه أن قرني الكبش كانا منوطين في الكعبة في أيدى بنى إسماعيل إلى أن احترق البيت.
 وعن الأصمعى قال: سألت أبا عمرو بن العلاء عن الذبيح فقال: يا أصمعى أين عزب عنك عقلك، ومتى كان إسحاق بمكة، وإنما كان إسماعيل بمكة، وهو الذي بنى البيت مع أبيه، والمنحر بمكة. ومما يدل عليه أنّ الله تعالى وصفه بالصبر دون أخيه إسحاق في قوله وَإِسْماعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِنَ الصَّابِرِينَ وهو صبره على الذبح، ووصفه بصدق الوعد في قوله إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ لأنه وعد أباه الصبر من نفسه على الذبح فوفى به، ولأن الله بشره بإسحاق وولده يعقوب في قوله فَضَحِكَتْ فَبَشَّرْناها بِإِسْحاقَ وَمِنْ وَراءِ إِسْحاقَ يَعْقُوبَ فلو كان الذبيح إسحاق لكان خلفا للموعد في يعقوب.

Artinya:
Telah dihikayatkan tentang Kisah Anak Disembelih: Sungguh ketika akan menyembelih Ismail, Ibrahim AS berkata, “Hai anak kesayangan saya! Ambillah tali dan pisau! Mari kita pergi ke lereng, mencari kayu-bakar!.”
Ketika telah sampai pertengahan lereng gunung Tsabir, Ibrahim memberi tahu pada Ismail AS, mengenai Perintah Allah padanya. Ismail berkata, “Eratkan ikatan saya! Agar saya tidak meronta! Singsingkan pakaian Ayah! Agar tidak terkena darah saya! Biar pahala saya tidak berkurang sedikitpun! Dan agar Ibu tidak susah, karena melihat bekasnya! Tajamkanlah pisau Ayah! Dan cepatkan penggorokan leher saya! Agar mengurangi rasa sakit! Karena kematian adalah berat! Sampaikan Salam pada Ibu! Kalau Ayah akan memberikan gamis saya pada Ibu, silahkan! Siapa tahu menjadi peninggalan yang lebih menghibur dia!.”
Ibrahim berkata, “Kau sebaik-baik orang yang melancarkan Perintah Allah!.”
Ibrahim mencium Ismail AS yang telah diikat erat. Mereka berdua menangis. 
Ibrahim meletakkan pisau pemotong leher Ismail AS, namun pisau tidak mempan. Karena sungguh Allah meletakkan Lempengan Tembaga atas lehernya.
Ismail berkata, “Tengkurapkan, agar wajah saya tidak tampak! Sebab jika Ayah melihat wajah saya, pasti kasihan dan tak tega! Ini yang menghalang-halangi Melaksanakan Perintah Allah!.” 
Ibrahim telah melaksanakan usulan dia. Lalu menempelkan pisau atas tengkuk Ismail, namun tahu-tahu pisau terbalik. 
Dia diseru, “Hai Ibrahim! Kau telah melaksanakan mimpi!.” 
Ibrahim mengamati sekelilingnya; ternyata Jibril AS membawa kambing kibas pelonteng bertanduk. 
Jibril AS dan kambing bertakbir. 
Ibrahim dan putranya juga bertakbir.
Ibrahim membawa kambing ke Manhar (tempat menyembelih), di Mina. Untuk menyembelihnya. 
Ada yang berkata, “Ketika tempat sujud dari anggota tubuh Ismail, telah sampai ke tanah; Pertolongan (Allah) datang.”
Abu Hanifah (Imam Hanafi) rahimahullah menyampaikan persaksian, “Berdasarkan ini Ayat. Barangsiapa bernadzar akan menyembelih putranya, dia wajib menyembelih kambing.”
Jika kau berkata, “Siapa di antara dua putra Ibrahim yang disembelih?.” 
Saya menjawab, “Mengenai hal ini diperselisihkan. Menurut Ibnu Abbas, Ibnu Umar RA, Muhammad bin Kaeb Al-Qurazhi (tabi’), dan sejumlah tabiki’iin, ‘dia adalah Nabi Ismail AS'. Hujjah mengenai itu:
1.  Sungguh Rasulullah SAW pernah bersabda ‘saya putra dua orang yang akan disembelih’.
2.  Orang pedesaan pernah berkata pada nabi SAW ‘ya putra dua orang yang akan disembelih’. Karena tersenyum, nabi SAW ditanya tentang hal itu. Beliau menjawab ‘sungguh ketika  menggali sumur zamzam’, Abdul-Muthalib bernadzar ‘jika Allah mempermudahkan Penggalian untuknya; niscaya akan menyembelih seorang anaknya’. Setelah diundi di antara para putranya; yang muncul undian Abdullah (ayah nabi SAW). Paman-paman Abdullah dari jalur ibu, menghalang-halangi penyembelihan tersebut. Mereka berkata ‘tebuslah dia dengan seratus unta!’ Abdul-Muthalib menebus Abdullah dengan seratus unta. Ayah jauh nabi SAW kedua, yang akan disembelih, Nabi Ismail AS.
3.  Dari Muhammad bin Kaeb Al-Qurazhi, “Dulu ada mujtahid (ahli ijtihad dalam urusan ibadah) yang jika berdoa, berkata ‘ya Allah Tuhan Ibrahim, Ismail, dan Israil!’ Musa AS berdoa ‘ya Allah! Kenapa jika mujtahid Bani Israil berdoa, dengan kalimat ‘ya Allah Tuhan Ibrahim, Ismail, dan Israil AS?’ Padahal saya berada di pertengahan mereka? Sungguh Kau telah memperdengarkan KalamMu pada saya. Bahkan Kau telah menjadikan saya sebagai Orang Pilihan, dengan bukti RisalahMu pada saya? Allah menjawab ‘ya Musa! Tak seorang pun mencintai Aku seperti Cinta Ibrahim padaKu. Dia belum pernah disuruh memilih antara Aku dan sesuatu, kecuali pasti memilih Aku. Adapun Ismail telah merelakan-diri disembelih. Adapun Israil mutlak tidak pernah berputus asa dari RahmatKu, di dalam derita yang melanda dirinya.
4.  Sungguh ketika telah menyelesaikan Kisah Penyembelihan Ismail AS, Allah berfirman, “Dan Kami memberi Kabar Gembira pada Ibrahim, dengan Ishaq, sebagai nabi AS.” [3] Ini juga merupakan dalil bahwa yang disembelih adalah Ismail AS.
5.  Pada Umar bin Abdil-Aziz, Muhammad bin Kaeb Al-Qurazhi pernah berkata, Yang disembelih, NabiIsmail AS.” Umar bertanya, “Ini sesuatu yang belum pernah saya ketahui. Namun sungguh kini, saya jadi tahu.” Lalu Umar memanggil seorang Yahudi yang telah Islam, untuk ditanya dan menjawab, “Sungguh kaum Yahudi tahu bahwa dia adalah Ismail AS. Namun mereka dengki pada kalian kaum Arab. Buktinya, akhirnya dua tanduk kambing kibas yang disembelih tersebut, digantung di dalam Ka’bah. Diramut oleh keturunan Ismail AS, hingga Ka’bah terbakar. [4]
6.  Dari Ashma’i, “Saya pernah bertanya Aba Amer bin Alak ‘tentang putra Ibrahim yang disembelih’. Dia berkata ‘ya Ashma’i! Bagaimana mungkin akalmu tertipu? Kapan Nabi Ishaq ke Makkah? Sungguh tempat tinggal Ismail di Makkah! Dia pula yang membangun Ka’bah bersama ayahnya! Dan tempat penyembelihannya juga di Makkah!’.”
7.  Temasuk bukti yang menunjukkan bahwa yang disembelih, Ismail AS; Sungguh Allah menjelaskan Kesabaran Ismail, bukan Ishaq AS, di dalam FirmanNya, “وَإِسْماعِيلَ وَإِدْرِيسَ وَذَا الْكِفْلِ كُلٌّ مِنَ الصَّابِرِينَ.” Artinya: Dan pada Ismail, Idris, dan Dzal-Kifl. Mereka semua tergolong kaum Sabar. Maksudnya Ismail tabah ketika disembelih. Allah juga menjelaskan Ismail Menetapi Janji, di dalam FirmanNya, “إِنَّهُ كانَ صادِقَ الْوَعْدِ.” Artinya: Sungguh dia orang yang benar (dalam) janji. [5]



Ponpes Kutubussittah Mulya Abadi Mulungan Sleman Jogjakarta Indonesia

[1] Arti asli dari ‘shaddaqta’ kau telah menilai benar. Tetapi maksudnya ‘kau telah melaksanakan'.
[2] Asatidz jamak ustadz, ulama jamak alim.
[3] Maksudnya Firman Allah: { وَبَشَّرْنَاهُ بِإِسْحَاقَ نَبِيًّا مِنَ الصَّالِحِينَ} [الصافات: 112].
[4] Ka’bah terbakar sekitar tahun 74 Hijriah.
[5] Maksudnya Firman Allah: { وَاذْكُرْ فِي الْكِتَابِ إِسْمَاعِيلَ إِنَّهُ كَانَ صَادِقَ الْوَعْدِ وَكَانَ رَسُولًا نَبِيًّا} [مريم: 54].